Początek legendy

 Oto co narodziło się w mojej głowie... Nie mam pojęcia jak to dalej będzie wyglądać, wszelkie sugestie mile widziane

Bezkresna pustynia, w dali widać postać na koniu, pędzi do przodu, jakby od tego zależało jego życie. W miarę jak jeździec zbliża się można dostrzec, że jest ubrany w charakterystyczny beduiński strój, jednak jest on cały czarny. Twarz również ma zasłoniętą, widać tylko jego oczy - niesamowite intensywnie fioletowe oczy, w których teraz można odczytać strach, a może nawet przerażenie. Przez ramię ma przewieszony kołczan, teraz pusty z pewnością jeszcze jakiś czas temu był pełen strzał. W prawej ręce trzyma łuk. 
Jego koń natomiast jest śnieżnobiały. Jakże to dziwny kontrast, jeździec ubrany w czerń, ciemniejszą od nieba w bezksiężycową noc, na koniu, którego biel wręcz oślepia. Mężczyzna obraca się niespokojnie w siodle, dostrzega majaczący w oddali kształt za sobą, natychmiast pogania swego rumaka do dalszego galopu i już po chwili jeździec i jego koń znikają za horyzontem bezkresnego piasku pustyni…

Otwarła gwałtownie oczy. Czy to wspomnienie? Czy może tylko jej wyobraźnia? Jest Słowikiem nie może pozwolić sobie na to aby podświadomość przejęła kontrolę nad świadomością, nie może sobie pozwolić na utratę czujności!

Jest Słowikiem. Ale co to tak właściwie oznacza?

Skryta w mroku nocy, balansuje na granicy życia i śmierci. Nikt nie wie skąd przybyła, ani dokąd zmierza, ona po prostu jest, pojawia się znikąd, robi swoje, a potem znika. Niezwykła, zwinna jak kot, przebiegła jak lis, zawsze ubrana w czerń. Twarz ma zawsze zasłoniętą, jedynie oczy jej widać - są niezwykłej barwy, błękit przechodzący w fiolet. Tyle tylko o niej wiadomo, a nazywają ją Nightingale.

Postaram się co jakiś czas coś wrzucać o ile ktoś się tym zainteresuje...